تحلیل وضعیت زیست پذیری شهری سکونتگاههای غیر رسمی (مورد مطالعه: سکونتگاههای غیر رسمی منطقه ۹ شیراز)

شهر زیست پذیر از مفاهیم نوین و موثر در نظام های کنونی شهری است که به واسطه نقش مهم و اساسی که در تحول اندیشه ها و آرمانهای جامعه معاصر دارد، جایگاهی بایسته پیدا کرده است. نظر به اهمیت ارتقاء و بهبود شرایط زیست در بخش مرکزی شهرها از یک سو و تاکید بر مباحث کیفی به جای توجه صرف به کمیت بر این اساس، این پژوهش با هدف تحلیل وضعیت زیست پذیری شهری سکونتگاههای غیر رسمی تدوین شده است. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و از منظر روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان ساکن سکونتگاههای غیررسمی منطقه ۹ شیراز تشکیل می دادند. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۴ نفر برآورد گردید ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه بود که روایی آن به صورت روایی صوری و ظاهری و همچنین روایی واگرا و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی و تائید شد. تجزیه وتحلیل داده ها و اطلاعات با استفاده نرم افزارهای spss و pls انجام پذیرفت. یافته های حاصل از این پژوهش گویای آن بود که وضعیت کلی زیست پذیری محدوده مورد مطالعه در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. به گونه ای که مقدار میانگین تجربی به دست آمده برای زیست پذیری و ابعاد آن کمتر از میانگین حد متوسط عدد۳ بود. از بین محلات محدوده موردمطالعه محله سلطان اباد دارای وضعیت بهتری نسبت به دیگر محلات مورد مطالعه از نظر زیست پذیری شهری داشت. از دیگر یافته های پژوهش از بین ابعاد زیست پذیری شهری عامل کالبدی با ضریب مسیر ۴۱۸/۰ دارای بیشترین تاثیر است که این امر حاکی از آن است که برای زیست پذیری محدوده مورد مطالعه ابتدا این عامل باید تقویت شود. در رتبه بعدی عامل اجتماعی با ضریب مسیر ۲۸۸/۰ قرار دارد. در رتبه سوم هم عامل زیست محیطی با ضریب مسیر ۲۸۴/۰ و در رتبه چهارم بعد اقتصادی با ضریب مسیر ۱۹۶/۰ قرارگرفته است.

Keywords:

زیست پذیری شهری , کالبدی , اجتماعی , سکونتگاه غیررسمی , منطقه ۹ شیراز