نگرشی تطبیقی بر میزان تحقق تاب آوری شهری براساس واقعیات و تصورات در ۳ بافت قدیمی، میانی و جدید شهر قزوین

زمینه و هدف بحث تاب آوری شهری امروزه مهم ترین بحث در ساماندهی شهرها محسوب می شود. شهر تاب آور، شهری است که برای آماده شدن و پاسخ گویی به همه گونه مخاطرات طبیعی و انسانی، ناگهانی و کند، مورد انتظار و غیرمنتظره ارزیابی، برنامه ریزی و اقدام می کند. حال این موضوع با وجود تنوع بافتی در یک شهر اهمیت بیشتری می یابد، زیرا باید با توجه به ویژگی های هر بافت تمهیدات خاصی ازنظر تاب آوری مدنظر قرار گیرد. همچنین توجه به نظر ساکنین که اصلی ترین مالکین شهرها هستند باید در تاب آور کردن شهرها مدنظر قرار گیرد.حال مهم ترین هدف تحقیق حاضر این است که تفاوت های موجود در بافت جدید، میانی و قدیم در شهر قزوین بررسی کند و وجود ارتباط معناداری بین واقعیات (شاخص های عینی) وتصورات (شاخص های ذهنی) در زمینه تاب آوری شهری در شهر قزوین را تعیین کند. روش نمونه موردی موردمطالعه در این تحقیق شهر قزوین است. این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی تحلیلی است و به منظور بررسی تفاوت میان بافت جدید، میانی و قدیم از آزمون کروسکال والیس استفاده شده و به منظور سنجش ارتباط بین واقعیات و تصورات از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. یافته ها یافته های این تحقیق بیانگر آن است که در ابعاد نهادی، کالبدی، اجتماعی و اقتصادی جز در برخی از شاخص ها بافت جدید وضعیت به مراتب بهتری نسبت به سایر بافت ها دارد و سایر بافت ها نیازمند رسیدگی در زمینه تاب آوری شهری هستند. همچنین مشخص شد در شهر قزوین ارتباط معناداری بین نظر مردم و عینیات در زمینه تاب آوری وجود دارد.  نتیجه گیری نتایج مربع کای در آزمون کروسکال والیس نمایشگر آن بود که تفاوت معناداری در زمینه تاب آوری شهری در بافت جدید، میانی و قدیمی شهر قزوین وجود دارد. همچنین ضرایب مثبت و معنادار ضریب اسپیرمن نشانگر آن بود که ارتباط معناداری بین شاخص های عینی و ذهنی تاب آوری شهری وجود دارد. نتایج این تحقیق می تواند در شهرداری قزوین و سایر نهادهای مرتبط با مدیریت بحران استفاده شود.

Keywords:

Urban resilience , Reality , Perceptions , Hazards , Qazvin , تاب آوری شهری , واقعیات , تصورات , مخاطرات , شهر قزوین