توسعه توابع خسارت سیلاب شهری در ساختمان های مسکونی (مطالعه موردی: شهر رشت)

سیلاب ها در مناطق شهری همواره با خسارت های جانی و مالی همراه بوده اند. در حالیکه برآورد میزان خسارت وارد بر محتویات داخلی ساختمان های مسکونی در سیلاب اهمیت زیادی دارد، مدل های موجود تنها به برآورد میزان خسارت مستقیم وارده بر سازه ساختمان پرداخته و سپس در بهترین حالت خسارت وارد بر محتویات داخل ساختمان را به صورت درصدی از خسارت وارد بر سازه برآورد می نمایند. با توجه به عدم دقت روش های موجود و در نظر گرفتن این نکته که چنین تحقیقی تا کنون در ایران انجام نشده است، در این پژوهش تعیین میزان خسارت مستقیم وارد شده بر محتویات داخل ساختمان های مسکونی اعم از منقول و غیر منقول با جزئیات کامل مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه در پنج محله با سطوح متنوع اقتصادی در شهر رشت صورت گرفت و از طریق پرسشنامه از ۳۸۱ فرد ساکن در منطقه وسایل موجود در منازل ارزیابی و به قیمت روز ارزش گذاری شد. در نهایت منحنی های خسارت سیلاب برای کلیه اقلام منقول و غیر منقول بر حسب عمق ارائه و نتایج حاصل از آن ها با نتایج بدست آمده از مهمترین توابع خسارت مورد استفاده در سطح دنیا مقایسه گردید. متوسط خسارت محاسبه شده توسط مدل توسعه یافته تا عمق یک متر کمتر و از این عمق به بعد بیشتر از مدل های جهانی بود. این امر گویای نیاز به تولید توابع خسارت ناشی از سیلاب شهری در سطح ملی است. روش مورد استفاده در این تحقیق و همچنین توابع بدون بعد خسارت توسعه داده شده قابل توصیه برای بسیاری از مناطق شهری مشابه در سطح ایران می باشد.

Keywords:

سیلاب , خسارت اقتصادی مستقیم , توابع عمق-خسارت , منازل مسکونی شهری , مدلهای جهانی خسارت