اثربخشی آموزش برنامه خود-شفقتی ذهن آگاه بر فرسودگی تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و خودنظمبخشی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه خود-شفقتی ذهن آگاه بر فرسودگی، تاب آوری و خودنظم­بخشی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر پاوه صورت گرفت.  روش­ها: روش پژوهش حاضر روشی نیمه تجربی و در قالب گروه روانی-آموزشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری بود. در این پژوهش سه گروه آزمایش، گواه و پیگیری (با فاصله دوماه) وجود داشت. ۴۰ دانش آموز دختر مقطع دوم متوسطه شهر پاوه به شیوه تصادفی از بین افراد حاضر به همکاری و براساس شرایط ورود و خروج انتخاب شدند. نمونه انتخاب شده با استفاده از طرح تصادفی بلوکی در دو گروه (آزمایش و انتظار) جایگزین شد. ابزارهای پژوهشی مورد استفاده نیز عبارت بودند از پرسشنامه تاب آوری تحصیلی (ARI) پرسشنامه خود نظم دهی تحصیلی (SRQ-۴) و سیاهه فرسودگی مدرسه (SBI). جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی برای خلاصه­سازی و نمایش داده­ها و در آمار استنباطی از طرح آمیخته اندازه­گیری مکرر استفاده شد. همچنین از نرم افزار SPSS-۲۵ در تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد.یافته­ ها: نتایج نشان داد که برنامه مداخله­ای خود-شفقتی ذهن آگاه باعث کاهش فرسودگی تحصیلی و افزایش خودنظم بخشی تحصیلی و تاب­آوری تحصیلی، در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است (۰۱/۰>p) و این تاثیر تا مرحله پیگیری باقی مانده است (۰۱/۰>p).نتیجه­ گیری: بر این اساس می­توان نتیجه گرفت که برنامه مداخله­ای خود-شفقتی ذهن آگاه بر فرسودگی تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و خودنظم­بخشی تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اثربخش است.

Keywords:

آموزش برنامه خود-شفقتی ذهن آگاه , فرسودگی تحصیلی , تاب آوری تحصیلی , خودنظم بخشی تحصیلی