بررسی مقایسه ای سنجه های ریتم گفتار برای تشخیص گوینده فارسی زبان: دیرش در برابر شدت

پژوهش­های پیشین نشان داده­اند که پارامترهای ریتم گفتار می­توانند گویندگان زبان­های مختلف با ساختارهای واج­آرایی متفاوت را از هم تشخیص دهند. به­طور خاص، در زبان فارسی تاکنون دو دسته از پارامترهای ریتم گفتار یعنی پارامترهای مبتنی بر دیرش و پارامترهای مبتنی بر شدت بررسی شده­اند. با عنایت به پژوهش­های پیشین، قصد داریم تا در پژوهش حاضر مطالعه­ی گسترده­تری درباره­ی قابلیت­های فردویژه­ی این پارامترها انجام دهیم. بدین منظور، با استفاده از مدل آماری رگرسیون لجستیک چنداسمی، پارامترهای مختلف ریتم گفتار را در پیکره­ای متشکل از ۲۰ گویشور مرد فارسی زبان که هر کدام ۱۰۰ جمله­ی فارسی را با سرعت عادی بیان کرده­ بودند، بررسی کردیم.  نتایج حاکی از آن بود که پارامترهای مبتنی بر دیرش نسبت به پارامترهای مبتنی بر شدت عملکرد نسبتا بهتری داشته­اند. این احتمال وجود دارد که دلیل برتری این پارامترها به­خاطر ساختار هجایی ساده زبان فارسی و نیز اتکای بیشتر آن به دیرش جهت بازنمایی تکیه­ی واژگانی باشد. نتایج این پژوهش از این جهت اهمیت دارد که از یک سو به درک پارامترهای مناسب­تر در تشخیص هویت گویندگان فارسی­زبان کمک می­کند و از سویی دیگر، بر این نکته نیز همزمان تاکید می­کند که ویژ­گی­های زبان­ویژه در مطالعات تشخیص هویت گوینده بایستی مدنظر قرار گرفته شوند.

Keywords:

آواشناسی قضائی , تشخیص هویت گوینده , پارامترهای ریتم گفتار , زبان فارسی