بررسی نقش مدارس یادگیرنده در بهبود کیفیت تدریس معلمان ابتدایی شهر بجنورد با توجه به نقش میانجی آموزش نیروی انسانی

هدف این پژوهش بررسی نقش مدارس یادگیرنده در بهبود کیفیت تدریس معلمان ابتدایی شهر بجنورد با توجه به نقش میانجی آموزش نیروی انسانی می باشد. این پژوهش از نظر هدف جزء پژوهش های کاربردی و از نظر شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر بجنورد در سال تحصیلی ۱۴۰۲ که شامل ۱۵۰۰۰نفر بودند که طبق جدول گرجسی مورگان تعداد ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای ومیدانی استفاده شده است. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ۴۱ سوالی سنجش مدارس یادگیرنده پارک (۲۰۰۶ )، کیفیت تدریس ۳۸ سوالی رسولی (۱۳۹۱) و پرسشنامه ۳۰ سوالی بهسازی نیروی انسانی (ولبا و جانسن،۲۰۱۰) بود. سنجش اعتبار متغیرها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ۸۶/۰ محاسبه شد. روایی محتوا پرسشنامه توسط اساتید متخصص مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه وتحلیل آماری از روش تحلیل عاملی با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه ۱۹ و روش مدل ساختاری با نرم افزار PLS نسخه ۳ استفاده گردید. نتایج نشان داد،مدارس یادگیرنده در بهبود کیفیت تدریس معلمان ابتدایی شهر بجنورد با توجه به نقش میانجی آموزش نیروی انسانی تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

مدارس یادگیرنده , بهبود کیفیت تدریس , آموزش نیروی انسانی , معلمان ابتدایی