مکانیزم انتقال سیاست پولی در کوتاه مدت و بلندمدت با تکیه بر یک الگوی خودرگرسیون برداری ساختاری در ایران

هدف این مقاله بررسی اثرات سیاست پولی از طریق کانال های انتقال پولی(کانال بهره، کانال نرخ ارز، کانال اعتباری وکانال انتظارات) درکوتاه مدت و بلندمدت در طی دوره زمانی ۱۳۸۶Q۱ -۱۳۹۶Q۴ می باشد.بدین منظور با استفاده از الگوی خودرگرسیون برداری ساختاری (SVAR)اثرات سیاست پولی را از طریق کانال ها مورد بررسی قرار گرفت.  نتایج تجربی حاصل از تخمین روابط بین متغیرها با استفاده از رویکرد SVAR مبتنی بر داده های آماری نشان می دهد که در کوتاه مدت و بلند مدت کانال نرخ ارز موثرترین کانال در انتقال سیاست پولی می باشد به طوری که متغیر انتظارات بیشترین اثرگذاری را هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت بر این کانال دارد، بعد از کانال نرخ ارز،کانال انتظارات و پس از آن کانال اعتبارات و نرخ بهره می باشند که به ترتیب بیشترین تاثیر را درکوتاه مدت و بلندمدت دارد.در نهایت نیز با بررسی اهمیت نسبی کانال های انتقال پولی نسبت به یکدیگر می توان اشاره کرد که با گذشت زمان اثرگذاری کانال ها تغییر خواهد کرد به طوری که با شوک قیمت ها کانال انتظارات در کوتاه مدت بیشترین تاثیر را دارد،میان مدت حجم پول اثرگذار است و در بلندمدت نیز کانال نرخ بهره موثراست.

Keywords:

الگوی خودرگرسیون برداری ساختاری(SVAR) , مکانیزم انتقال پولی , کانال های انتقال پولی