ارتباط دینداری با بروز رفتارهای پرخطر ورزشکاران بدنساز شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش دینداری در کاهش رفتارهای پرخطر ورزشکاران عضو باشگاه های بدنسازی شهر تهران بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی بود. ابزار پژوهش پرسشنامه های جمعیت شناختی، رفتارهای پرخطر (YRBSS) و دینداری بر اساس مدل گلاک و استارک (۱۹۶۵) بود. به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه ۲۱ استفاده گردید. جامعه مطالعاتی تمامی ورزشکاران رشته بدنسازی شهر تهران و حجم نمونه مطالعاتی با توجه به جدول مورگان ۳۸۴ نفر بود که از میان ۵۰۰ پرسشنامه توزیع شده، ۴۱۸ پرسشنامه قابل استفاده برگشت داده شد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از نظرات ۱۱ تن از متخصصین حوزه علوم دینی و ورزشی تایید و پایایی ابزار نیز با توجه به انجام مطالعه پایلوت بر روی ۳۰ نفر از ورزشکاران ۷۵/۰ بدست آمد. یافته های پژوهش نشان داد از میان ابعاد دینداری بجز بعد پیامدی، ابعاد اعتقادی، تجربی و مناسکی ارتباط معنی داری با بروز رفتارهای پرخطر در بین ورزشکاران بدنساز داشتند. علاوه بر آن یافته های آزمون رگرسیون نشان داد که بعد مناسکی توانایی پیش بینی معنادار بروز رفتارهای پرخطر را در بین ورزشکاران بدنساز شهر تهران داشت. با توجه به یافته های پژوهش می توان نشان داد که دینداری و توجه به اصول اعتقادی و مناسکی می تواند بسیاری از رفتارهای پرخطر ورزشکاران بدنساز را کاهش دهد.

Keywords:

دین , مناسک , ورزشکار بدنساز , رفتار پرخطر , باشگاه