مدل سازی آسیب پذیری دارایی های کلیدی شهرها با رویکرد پدافند غیرعامل با استفاده از منطق فازی (مطالعه موردی: منطقه ۶ تهران)

جذابیت دارایی برای دشمن، تخمینی از ارزش هدف برای متخاصم است. تجارب نشان داده است که خصوصا در حملات نظامی، نشان ها یا هدف ها، اهداف متخاصمان را بهتر از دیگر امور برآورده می کنند. ازآنجاکه برای دشمن همه دارایی ها ارزش یکسانی ندارند، یک فرض اساسی آن است که ارزش یک دارایی از منظر دشمن عاملی است که احتمال وقوع یک حادثه امنیتی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این تحقیق مدل سازی شعاع آسیب­پذیری کاربری های با درجه اهمیت حیاتی و خیلی زیاد منطقه ۶ شهر تهران به عنوان نمونه موردی است. نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق، توصیفی - تحلیلی و روش تجزیه تحلیل اطلاعات روش فازی ممدانی است. برای شعاع آسیب­پذیری دارایی های با درجه اهمیت حیاتی، بمب­هایی با قدرت سرجنگی ۴۲۰۰ پوند تی ان تی و برای دارایی های با درجه اهمیت خیلی زیاد، بمب­هایی با قدرت سرجنگی ۲۱۰۰ پوند تی ان تی بر طبق دستورالعمل فما ۳۲۵ انتخاب شده است و در ادامه شعاع آسیب­پذیری در محیط GIS مشخص شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد در صورت اصابت موشک با سرجنگی ۴۲۰۰ پوند تی ان تی از مساحت ۲۱۲۰ هکتاری منطقه ۸۳۳.۲۷ هکتار، معادل ۳۹.۳ درصد و از تعداد کل قطعات کاربری­های منطقه نیز ۱۱۸۶۹ قطعه، معادل ۴۰.۸۴ درصد تحت تاثیر انفجار و همچنین در صورت اصابت موشک با سرجنگی ۲۱۰۰ پوند تی ان تی از مساحت کل منطقه ۹۰۶.۸۷ هکتار معادل، ۴۲.۷۵ درصد و از تعداد کل قطعات، ۱۲۸۶۴ معادل، ۴۴.۲۶ درصد تحت تاثیر انفجار خواهد بود. در پایان نیز پیشنهاد هایی برای کاهش آسیب­پذیری ارائه شده است.

Keywords:

آسیب پذیری , دارایی های کلیدی , پدافند غیرعامل , روش فازی ممدانی , منطقه ۶ شهر تهران