رویکردی تعاملی برای مدیریت زباله جامد شهری تحت شرایط عدم قطعیت با در نظر گرفتن انتشار گازهای گلخانه ای

کاهش انتشار گازهای گلخانه ای امری حیاتی است و باید در برنامه ریزی مدیریت یکپارچه زباله جامد شهری در نظر گرفته شود. در این مطالعه، یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح فازی برای توسعه تسهیلات مدیریت زباله و برنامه ریزی تخصیص جریان زباله با در نظر گرفتن انتشار گازهای گلخانه ای در یک سیستم مدیریت زباله جامد شهری توسعه داده شده است. این می تواند به روابط متقابل بین برنامه ریزی مدیریت زباله جامد شهری و کنترل انتشار گازهای گلخانه ای بپردازد. یک راه حل تعاملی برای حل مدل برنامه ریزی عدد صحیح فازی بر اساس ترجیحات عدم قطعیت گریز تصمیم گیرندگان بر حسب سطح ضرورت مورد نظر تصمیم گیرندگان استفاده می شود، که نشان دهنده درجه قطعیت هدف نادقیق است. از سوی دیگر برای مواجهه با انعطاف پذیری مدل از رویکرد پارامتریک استفاده و مدل انعطاف پذیر به یک مدل پارامتریک قطعی تبدیل می شود. مدل برنامه ریزی عدد صحیح فازی برای یک مسئله برنامه ریزی فرضی زباله جامد شهری، که در آن طرح های تصمیم گیری بهینه برای گسترش تسهیلات و ضایعات استفاده شده، تعریف شده است. نتایج نشان می دهد که اعتبار انتشار گازهای گلخانه ای می تواند هزینه کل سیستم را از طریق تخصیص مجدد اعتبار انتشار گازهای گلخانه ای در کل سیستم مدیریت زباله جامد شهری کاهش دهد. این برای تصمیم گیران برای تعیین موثر مجوزهای انتشار گازهای گلخانه ای مجاز در عمل مفید خواهد بود.

Keywords:

زباله جامد شهری , برنامه ریزی فازی امکانی , برنامه ریزی عدد صحیح , گازهای گلخانه ای , برنامه ریزی فازی انعطاف پذیر .