بررسی تطبیقی مساله رنج از دیدگاه امام علی در نهج البلاغه و بودا

رنج، مفهومی است که به ادراک و احساس درونی انسان­ها هنگام ناخشنودی و نارضایتی مربوط می­شود. بررسی درد و رنج های انسان، منشا آن، شیوه مواجه و راه درمان آن از موضوعات اساسی مطالعات بشر در هر دوره ای بوده است. یکی از نظریه پردازان درباره رنج­آلودی جهان و راه رهایی از آن «بودا» است. در نهج البلاغه نیز دنیا خانه رنج و بلا دانسته شده و از رنج حقیقی انسان دردمند که ناشی از جداافتادگی او از خالق خویش می باشد، سخن گفته­ شده است. این نوشتار دیدگاه بودا درباره رنج را با استفاده از معارف بلند امام علی علیه السلام در نهج البلاغه بررسی و نقد کرده و همسویی­ها و ناهمسویی­های این دو دیدگاه را به تصویر می­کشد. اگرچه دیدگاه بودا در اصل پذیرش رنج و منشا آن، در نهج البلاغه پذیرفته شده ولی در نوع نگاه به رنج­های دنیوی، شناخت انسان، هدف انسان و راه رهایی از رنج کاملا متفاوت است. تنها راه رهایی از رنج دنیوی از منظر امام علی علیه السلام تقوای الهی همراه با شکیبایی است. واژگان کلیدی: رنج، درد، مصیبت، نهج­ البلاغه، بودا.

Keywords:

رنج , درد , مصیبت , نهج البلاغه , بودا