بررسی ارتباط بین بار مراقبتی و تاب آوری در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سکته مغزی

زمینه و هدف: مراقبین خانوادگی بیماران سکته مغزی به دنبال بار مراقبتی دچار فرسایش جسمی و روانی می شوند. تاب آوری یکی از فاکتورهایی است که می تواند به آنها در مقابله با این تغییرات و ناملایمات یاری رساند. در این خصوص مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین بار مراقبتی و تاب آوری در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سکته مغزی در سال ۱۴۰۲ انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی - مقطعی از نوع همبستگی، ۱۱۶ نفر از مراقبین خانوادگی بیماران سکته مغزی در بیمارستان بعثت همدان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل: مقیاس ناتوانی Modified Rankin، پرسشنامه های بار مراقبتی Novak & Guest و تاب آوریConnor-Davidson  و فرم مشخصات دموگرافیک بود. آنالیز داده ها با آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون درSPSS-۲۵  انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین و انحراف معیار نمرات بار مراقبتی و تاب آوری به ترتیب ۱۳/۴۷ ± ۸۶/۲۴ و ۹/۱۵ ± ۴۰/۱۸ بود؛ که به این صورت بار مراقبتی شدید و تاب آوری پایین تر از حد متوسط داشتند. همچنین مشخص شد که بین بار مراقبتی و تاب آوری آن ها ارتباط معکوس و معنی دار آماری وجود دارد (۰/۰۵ > P ، ۰/۲۵۵ - = r). نتیجه گیری: بار مراقبتی بیشتر افراد مورد بررسی، بالا بوده که با بررسی و رفع علل آن می توان آن را کاهش داد. پیشنهاد می شود که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی با ارائه آموزش های مناسب؛ بر کاهش بار مراقبتی و تقویت تاب آوری آن ها تمرکز و به این ترتیب در افزایش پایداری و ثبات جسمی و روانی آن ها نقش موثری ایفا کنند.

Keywords:

Stroke , Caregivers , Caregiver Burden , Resilience , سکته مغزی , مراقبین , بار مراقبتی , تاب آوری