امکان سنجی فنی و اقتصادی بکارگیری حرارت اتلافی از نیروگاه های ایران برای تامین آب شیرین

نیاز روز افزون به مصرف انرژی الکتریکی در ابعاد مختلف در کشور، موجب احساس نیاز هرچه شدیدتر به تولید برق شده است. به علاوه که در نیروگاه های تولید برق می توان محصولات جانبی همچون آب شیرین نیز تولید نمود. در همین راستا، در کار حاضر نیروگاه سیکل ترکیبی گناوه به عنوان مورد مطالعاتی تحت بررسی قرار گرفته است. با توجه به موقعیت جغرافیایی نیروگاه و ظرفیت موجود برای یکپارچگی حرارتی، از آب شیرین کن حرارتی تقطیر چنداثره به منظور تولید آب شیرین استفاده شده است. از نرم افزار تجاری و قدرتمند ترموفلکس برای شبیه سازی هر دو فاز نیروگاه سیکل ترکیبی و سناریو همراه با آب شیرین کن بهره برده شده است. برای پوشش دهی اثرات زمانی بر عملکرد نیروگاه، تحلیل ماهیانه انجام گرفته است. نتایج مشخص می کند که کمترین و بیشترین میزان برق تولیدی به ترتیب در ماه های سپتامبر (۱۰ شهریور تا ۸ مهر) و ژانویه (۱۱ دی تا ۱۱ بهمن) با مقادیر ۲۵۴۳۵۴ و ۲۹۰۸۹۰ مگاوات ساعت مشاهده می شود. سهم دو توربین گاز و یک توربین بخار به ترتیب ۸۵/۶۶% و ۱۵/۳۳% از تولید توان می باشد (برای ماه ژوئن و برای ماه-های دیگر نیز نزدیک به این مقدار است). افزودن آب شیرین کن موجب تولید ۱۰۰۰۰ متر مکعب آب شیرین در شبانه-روز شده که می تواند پاسخگوی نیاز حدودا ۵/۲ میلیون نفر باشد (با توجه به این که هر نفر در طی شبانه روز تقریبا ۴ لیتر آب شیرین مصرف می کند). شاخص GOR برای آب شیرین کن برابر با ۶۷/۷ بوده و نسبت بازیابی آن ۳۳/۳۳% است. تولید توان و راندمان انرژی سناریو با آب شیرین کن نسبت به سیکل پایه به طور نمونه برای ماه مارس به ترتیب۸۱/۱% و ۴۰/۰% به صورت نسبی کاهش یافته که در مقایسه با تولید روزانه ۱۰۰۰۰ متر مکعب آب شیرین به عنوان محصولی حیاتی به خوبی قابل توجیه است. به علاوه، تولید همزمان برق و آب شیرین، تلفات انتقال و نیاز به نیروی انسانی را نیز کاهش می دهد.

Keywords:

سیکل ترکیبی , نیروگاه گناوه , آب شیرین کن تقطیر چنداثره , تحلیل ترمودینامیکی , ترموفلکس