ارزیابی عملکرد قشر شنوایی در بیماران دیابتی نوع یک با استفاده از پاسخ دیررس شنیداری

هدف: دیابت اختلال شایعی است که منجر به عوارض متعددی از جمله اختلالات سیستم عصبی شنوایی مرکزی (CANS Central Auditory Nervous System;) می شود. پاسخ دیررس شنیداری ( Auditory Late Latency Response; ALLR) رویکرد نوروفیزیولوژیک خوبی در ارزیابی عملکرد CANS است. این مطالعه با هدف مقایسه ALLR در بیماران دیابتی وابسته به انسولین (نوع ۱) و افراد عادی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی و غیر مداخله ای، ALLR با استفاده از تون برست ۱۰۰۰ هرتز بر روی ۲۵ بیمار دیابتی نوع یک و ۲۵ فرد سالم همسان از نظر تحصیلات و جنس (شامل ۱۲ مرد و ۱۳ زن در هر دو گروه) با میانگین سنی ۴/۱ ±۲۸/۷۶ سال در بیماران و ۳/۶ ± ۲۹/۶۸ سال در گروه شاهد که از لحاظ آماری اختلاف معنی­داری نداشتند (۰/۴۷۵=p)، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t و آزمون همبستگی پیرسون (Pearson Correlation Tests; PCT) با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نهفتگی و دامنه ALLR در بیماران دیابتی در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت (۰/۰۰۱>p). همچنین ارتباط قوی بین تاخیر ALLR و HbA۱c و مدت زمان ابتلا به دیابت مشاهده شد (۰/۰۰۱>p). نتیجه گیری: افزایش معنی دار نهفتگی و کاهش معنی دار دامنه ALLR در بیماران دیابتی نشان می دهد که پردازش اطلاعات شنوایی قشر مغز کندتر از افراد عادی است.

ارزیابی عملکرد قشر شنوایی در بیماران دیابتی نوع یک با استفاده از پاسخ دیررس شنیداری Keywords:

دیابت نوع یک , پاسخ دیررس شنوایی , دامنه , نهفتگی