امکان سنجی رکود اقتصادی حاصل از همه‎گیری کووید ۱۹ طبق الگوی رکود اقتصادی ۱۹۲۹

پژوهش حاضر ضمن علت یابی بیماری کووید ۱۹ و بررسی ریشه‎های بحران اقتصادی فاصله سال‎های ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۲، تلاش دارد که رکود اقتصادی حاصل از همه‎گیری کووید ۱۹ را طبق الگوی رکود اقتصادی ۱۹۲۹م امکان سنجی کند. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و بر این فرضیه استوار است که رکود اقتصادی حاصل از همه‎گیری کووید ۱۹، طبق الگوی رکود اقتصادی ۱۹۲۹م، باعث به هم خوردن تعادل مالی عمومی، کاهش حجم تجارت، تورم، بیکاری و کاهش رشد اقتصادی شده است. نتایج نشان داد که با شیوع ویروس کرونا، فعالیت اقتصادی در سراسر جهان مختل شد و تولیدات کاهش پیدا کرد. شیوع ویروس کرونا به طور جدی بر فعالیت های اقتصادی مانند تراز مالی عمومی جهانی، نرخ بیکاری جهانی، نرخ تورم جهانی، حجم تجارت جهانی و نرخ رشد جهانی تاثیر منفی گذشته است. نرخ بیکاری درپی همه‎گیری کرونا در سال ۲۰۲۰م. در تمام کشورهای جهان افزایش یافته است. در سال ۲۰۱۹م.، به دلیل کاهش در سرمایه گذاری و تجارت جهانی، رشد اقتصادی جهان کند شده است. با افزایش عدم اطمینان در تجارت، همزمان با اقدامات انزوایی، انقباض قابل توجهی در تجارت بین الملل تجربه شد و انتظار می رود که حجم واردات جهانی در سال ۲۰۲۰م حدود ۱۰ درصد کاهش یابد. در مقایسه با رکود بزرگ ۱۹۲۹م و بحران جهانی ۲۰۰۸م، بحران ویروس کرونا باعث ایجاد زنگ خطر در اقتصاد جهان و به عنوان بحران بزرگی تعریف شد که تا به امروز جهان تجربه نکرده بود. دولت ها مجبور شده اند به منظور کاهش تعداد ورشکستگی، جلوگیری از بیکاری، جلوگیری از دست دادن درآمد و جلوگیری از سایر تخریب ها در اقتصاد، جریان فوری نقدینگی را به بازار وارد کنند.

Keywords:

کرونا , رکود اقتصادی , تجارت , تورم , بیکاری , رشد اقتصادی , الگوی رکود اقتصادی ۱۹۲۹