ارتباط کانی سازی رگه ای با تکامل ساختاری در پهنه برشی گله چاه، شرق ایران

محدوده گله چاه در نقشه ۱:۱۰۰۰۰۰ زمین شناسی آیسک و در بخش شمال غربی پهنه لوت و در یک پهنه برشی فرعی (پهنه برشی گله چاه) با راستای شمال غرب- جنوب شرق واقع شده است. با مطالعه تصاویر ماهواره ای همراه با برداشت های صحرایی و ترسیم نمودارهای گل سرخی، شکستگی های منطقه به ترتیب زمان رخداد در سه گروه قرار می گیرند. گسل های تقریبا شمالی- جنوبی به صورت امتدادلغز راستگرد با مولفه معکوس که توسط گسل های دیگر قطع شده اند. این گسل ها فاقد کانی سازی هستند. گسل های شمال غربی- جنوب شرقی به صورت امتدادلغز راستگرد با مولفه معکوس. این گسل های اصلی پهنه برشی (Y) و گسل های مزدوجی که زاویه کمتری با پهنه برشی دارند (R و P) مجراهایی برای بالا آمدن و نهشت کانه ها فراهم کرده اند. گسل های شمال شرقی- جنوب غربی به صورت امتدادلغز چپگرد با مولفه نرمال که دو دسته قبلی را قطع کرده اند. بررسی الگوهای تنش دیرین، حاکی از دو مرحله تکاملی در محدوده گله چاه است. در اولین مرحله، وارد شدن تنش در راستای شمال شرق- جنوب غرب باعث ایجاد پهنه برشی تقریبا شمالی- جنوبی با مرزهای گسلی امتدادلغز راستگرد با مولفه معکوس شده است. با تداوم فشارش، چین خوردگی هایی با روند محوری شمال غرب- جنوب شرق به وجود آمده اند. سپس در اثر یک تنش محلی در راستای شمال تا شمال غرب- جنوب تا جنوب شرق، پهنه برشی گله چاه با روند شمال غرب- جنوب شرق و با مرزهای گسلی امتدادلغز راستگرد با مولفه معکوس به وجود آمده است. با ادامه فعالیت پهنه برشی گله چاه، شکستگی های ریدل ناهمسو با روند شمال شرق -جنوب غرب باعث جابه جایی گسل های پیشین و رگه های کانی سازی شده اند.

Keywords:

پهنه لوت , پهنه برشی گله چاه , تکامل ساختاری , کانی سازی رگه ای , شکستگی های ریدل