تاثیر مدیریت استعداد بر تعهد سازمانی با نقش میانجی عدالت سازمانی در میان کارکنان دانشگاه فرهنگیان استان آذربایجان غربی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مدیریت استعداد بر تعهد سازمانی با نقش میانجی عدالت سازمانی در میان کارکنان دانشگاه فرهنگیان استان آذربایجان غربی می باشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی از نوع پیمایشی - علی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه فرهنگیان استان آذربایجان غربی با حجم ۹۶ نفر بود که با استفاده از روش سرشماری تمام اعضای جامعه آماری موردنظر برای پژوهش انتخاب گردیدند. روش گردآوری داده ها میدانی و ابزار مورداستفاده پرسش نامه های استاندارد مدیریت استعداد کانینگهام (۲۰۰۷)، عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (۱۹۹۳) و تعهد سازمانی دیک و متکالف (۲۰۰۱) استفاده شده است. روش تجزیه وتحلیل داده ها مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی (SEM) با استفاده از Smart PLS می باشد. تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده نشان داد، مدیریت استعداد به میزان ۸۳ درصد بر عدالت سازمانی و به میزان ۴۲درصد بر تعهد سازمانی کارکنان موثر است. عدالت سازمانی نیز به میزان ۴۸درصد بر تعهد سازمانی تاثیرگذار است. همچنین مدیریت استعداد با نقش میانجی عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی دانشجویان با استفاده از آزمون سوبل به میزان ۲۱/۴ تاثیرگذار می باشد؛ بنابراین باتوجه به نتایج آماری، کلیه فرضیات تحقیق تایید و این نتیجه کلی پژوهش حاصل گردید که عدالت سازمانی بین رابطه مدیریت استعداد و تعهد سازمانی کارکنان نقش میانجی را دارد.

Keywords:

"مدیریت استعداد" , "عدالت سازمانی" , "تعهد سازمانی" , کارکنان دانشگاه فرهنگیان