اثر آموزش درمان مبتنی بر کیفیت زندگی روی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال اوتیسم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: کیفیت زندگی مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم تحت تاثیر مشکلات این اختلال قرار می گیرد. مداخله های متعددی از جمله مداخله های حمایتی، درمان شناختی-رفتاری، آموزش مدیریت خلق منفی، تعامل والد-کودک و مداخلات خانواده محور برای مادران این کودکان توصیه شده است و یکی از این درمان ها، کیفیت زندگی درمانی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر آموزش درمان مبتنی بر کیفیت زندگی روی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال اوتیسم انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی ۶۰ مادر دارای کودک مبتلا به اختلال اوتیسم ۱۳-۶ ساله مراجعه کننده به کلینیک افق شهرستان گنبد کاووس استان گلستان طی سال های ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام شد. مادران به روش در دسترس انتخاب و با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. پروتکل آموزش درمان مبتنی بر کیفیت زندگی Frisch ۲۰۰۶ برای مادران گروه مداخله به صورت گروهی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای طی مدت ۲ ماه اجرا شد. از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) برای سنجش کیفیت زندگی مادران استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی مادران گروه مداخله (۷۶.۱۵±۸.۸۵) در مقایسه با گروه کنترل (۶۴.۸۲±۱۰.۱۵) در پس آزمون افزایش آماری معنی داری یافت (P<۰.۰۵). میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی مادران گروه مداخله در ابعاد سلامت جسمی (۶۵.۱۲±۶.۲۴)، سلامت روانشناختی (۶۹.۵۵±۷.۵۲)، سلامت محیطی (۶۰.۶۶±۱۶.۸) و سلامت عمومی (۷۸.۳۳±۱۰.۹) در مقایسه با گروه کنترل در پس آزمون افزایش آماری معنی داری نشان دادند (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: کیفیت زندگی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال اوتیسم با دریافت آموزش درمان مبتنی بر کیفیت زندگی، بهبود یافت.

Keywords:

Autism Spectrum Disorder , Mothers , Quality of Life , اختلال طیف اوتیسم , مادران , کیفیت زندگی