اعتبار و اعتمادیابی الگوی اندازه گیری آمادگی یادگیری برخط در دانشجویان دوره های مجازی

هدف این پژوهش بررسی عملی بودن، اعتباریابی، و رواسازی مقیاس آمادگی یادگیری برخط دردانشجویان دوره های مجازی است. به همین منظور بنا بر خوداظهاری ۳۵۰ نفر از دانشجویان کارشناسی دوره های مجازی به روش نمونه برداری تصادفی انتخاب و پرسشنامه ۱۸ ماده ای آمادگی یادگیری برخط بر روی دانشجویان دوره های مجازی اجرا شد. اعتبار ابزار سنجش از نظر هماهنگی درونی (آلفای کرونباخ) به مقدار ۹۴۵/۰ و با روش بازآزمایی خرده مقیاس ها، همگی بالای ۸۵/۰ است. اجرای تحلیل مولفه های اصلی درباره روایی سازه پرسشنامه نشان داد مواد پرسشنامه به گونه کلی، با یک عامل همبسته است، چرخش عامل ها به شیوه واریماکس نشان می دهد ساختار نظری پرسشنامه از ۵ عامل (خودکارآمدی و مهارت در رایانه و اینترنت، یادگیری خودگردان، کنترل یادگیرندگان، انگیزه یادگیری در محیط های برخط، و خودکارآمدی در ارتباطات برخط) با بار عاملی بیش از ۴۰/۰ اشباع شده است که روی هم ۶۵/۶۶ درصد از واریانس کل و هریک به ترتیب، با ۹۸/۲۹، ۱۹/۲۳، ۸۱/۱۸، ۸۵/۱۴، و ۱۷/۱۳ درصد از واریانس مشترک پرسشنامه آمادگی یادگیری برخط را تبیین می کند. افزون بر آن، برای  بررسی روایی ابزار با استفاده از بسته نرم افزاری Amos از روش تحلیل عاملی تاییدی و تعیین شاخص ­های برازندگی ابزار از جمله شاخص مجذور کای­، شاخص ریشه میانگین مجذورات خطای تقریب، شاخص برازش تطبیقی، شاخص نیکویی برازش، وشاخص نیکویی برازش تعدیل­ یافته محاسبه و تایید شد.

Keywords:

پرسشنامه آمادگی یادگیری برخط , اعتباریابی , اعتمادیابی , دانشجویان برخط