کارکرد زیبایی معناشناختی پیام رسانی تنانه در غزلیات انوری براساس فلسفه بدن

پیام رسانی تنانه بیانی روشن از ارتباط غیرکلامی است که برپایه تن و ملائمات آن، در روابط بینا فردی، شکل می گیرد. این نوع از پیام رسانی آگاهانه یا ناآگاهانه، همراه با کلام یا بدون آن و به مثابه عاملی فرازبانی، صورت می پذیرد. در پهنه ادبیات فارسی، انوری از جمله شاعرانی است که به کاربرد عناصر تنانه در قصاید و به ویژه در غزلیات خود مبادرت ورزیده است. در پژوهش پیش روی به کمک روش توصیفی-تحلیلی و بر پایه نظریه فلسفی بدن، به چهل غزل او از منظر دوازده رویکرد پرداخته شده است؛ یافته های پژوهش نشان داد که بالاترین بسامد رویکردهای تنانگی در غزلیات انوری، متعلق به رویکرد زیبایی شناسانه است که تقویت کننده جنبه هنری غزل اوست. رویکردهای دیگر بر اساس بسامد عبارت بودند از: رویکرد سیاسی؛ رویکرد روان شناسانه؛ رویکرد فرهنگی-اجتماعی؛ رویکرد زیست شناسانه؛ رویکرد هستی شناسانه؛ رویکرد جنسیتی؛ رویکرد فلسفی؛ رویکرد متافیزیکی و رویکرد نشانه شناسانه. فراوانی این رویکردها و چگونگی توزیع آن ها در غزل انوری، هم درونمایه اصلی شعر او را نشان می دهد و هم منعکس کننده سبک غالب شعرغیرعرفانی قرن ششم است که بیش از آن که معنامند و اندیشه گرا باشد، فرم گرا و مبتنی بر آرایش های زبانی است.

Keywords:

انوری , پیام رسانی تنانه , ارتباط غیرکلامی , عناصر تنانه , زبان بدن