اثربخشی طرحواره درمانی بر افزایش تاب آوری و افزایش سلامت روان در زنان نارانان با اعتقادات مذهبی شهرستان امیدیه

هدف از پژوهش اثربخشی طرحواره درمانی بر افزایش تاب آوری و سلامت روان در زنان نارانان با اعتقادات مذهبی بود. روش شناسی پژوهش به صورت نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه ی زنان نارانان با اعتقادات مذهبی بود. نمونه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل ۱۲نفر گروه طرحواره درمانی و ۱۲ نفر گروه کنترل است آزمودنی های این پژوهش به صورت در دسترس و تصادفی انتخاب شدند، و پس از اجرای آزمون ها و قبل از دخالت متغیر مستقل، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جای گرفتند. ابزار گردآوری تحقیق شامل پرسشنامه سلامت عمومی(GHQ-۲۸)، مقیاس تاب آوری (همدال و همکاران ، ۲۰۰۱) بوده است. سپس مداخله طرحواره درمانی برای گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه و یک جلسه پیگیری اجرا شد و در نهایت، پس آزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج، از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد که تحلیل های آماری نشان دادند که در پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری داشت. نتایج تحقیق نشان می دهد که طرحواره درمانی می تواند به گونه ای کاملا موثر تاب آوری را افزایش دهد و سلامت روان را افزایش دهد.

Keywords:

طرحواره درمانی , تاب آوری , سلامت روان , زنان نارانان با اعتقادات مذهبی