جایگاه نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران درتمدن اسلامی

در اندیشه اسلامی، حکومت فقط مسئول نظم و امنیت یا مسئول توسعه و رفاه مادی مردم نیست، بلکه وظیفه سرپرستی همهجانبه فرد و جامعه را در مسیر تکامل الهی به عهده دارد؛ یعنی هم نسبت به دنیای مردم و هم نسبت به تامین آخرت آنها وظیفه بسترسازی و هدایت دارد.  ماموریتهای سخت و نرم نیروی انتظامی جمهوری اسلامی به عنوان یکی از مهمترین سازمانهای حکومتی نیز نمیتواند از این مهم تفکیک شود. وظیفه پلیس در حکومت اسلامی فقط جلوگیری از تخلفات مشهود نیست، بلکه به علت بههمتنیدگی موضوعات اجتماعی باید از موضع ماموریت خود در همه عرصههای جامعه و در کل مهندسی اجتماعی نقشی تعیینکننده داشته باشد. نیروی انتظامی صرفا یک نیروی بازدارنده و ناظر مامور و معذور نیست، بلکه نیرویی سازنده است که حضور پیشبرندهای نسبت به پیشرفت جامعه اسلامی از منظر نظم، امنیت، قانونگذاری و اجرای آن در همه عرصهها دارد؛ زیرا فلسفه نظم و امنیت جدای از فلسفه حکومت نیست. حکومتی که مسئول بسترسازی برای پرستش خدا و هدایت مردم به سمت ارزشها و اوصاف حمیده الهی است، نیروی انتظامی آن نیز نمیتواند به ابزارهایی همچون جریمه کردن بسنده و از تاثیرگذاری اخلاقی بر افراد جامعه و به دست آوردن مهارت لازم در این زمینه، شانه خالی کند. با این حال، وقتی مقیاس حکومت اسلامی در سطح تمدن اسلامی گسترش پیدا میکند، بدیهی است جایگاه نظم و امنیت و ماموریتهای نیروی انتظامی نیز به تناسب آن ارتقا مییابد.  جامعه از «دولت، اصناف و خانوادهها» تشکیل شده و نظم و امنیت در این سه قالب تحقق عینی پیدا میکند. در مقیاس تمدن اسلامی، وظیفه نیروی انتظامی ایجاد نظم و امنیتی است که مبدا «قدرت، عزت و رحمت» در «دولت، صنف و خانواده» باشد.  در این بین، نیروی انتظامی برای نیل به اهداف فوق باید با تعریف «استراتژی، برنامهریزی و سازماندهی» در سه سطح جایگاه خود را ارتقا بخشد:۱. اقدام به انجام وظایف قانونی؛        ۲. ارتقای کارامدی؛ ۳. توسعه روابط بینسازمانی. انتظار میرود در هر سطح از بهینگی از طریق ارتقای احساس «قدرت، عزت و رحمت» توسط مردم، علاوه بر ارتقای اثربخشی نیروی انتظامی، جامعه نیز به تمدن نوین اسلامی نزدیکتر شود.

Keywords:

نظم , انتظام , جامعه اسلامی , تمدن اسلامی , «قدرت , عزت و رحمت» , تمدنسازی اسلامی