راهبردهای علمی و عملی مبارزه با تهاجم فرهنگی

کارکرد تعاملی بین سه جنبهء زیستی،روانی و اجتماعی انسان موجب شده است که وجود مشکل در یکی از این ابعاد،او را در دو جنبهء دیگر نیز دچار مشکل سازد.اگر تهاجم فرهنگی را در طبقهء مشکلات اجتماعی انسان قرار دهیم،باید اطمینان داشته باشیم که به دنبال خود،علاوه بر معضلات اجتماعی، مشکلات زیستی و روانی نیز برای مردم فراهم آورد؛مثلا افرادی که به شیوه و سبک غربی آرایش می کنند از نظر روانی نیز مشکل دارند و از نظر زیستی به اختلالات روان-تنی(مانند زخم معده،میگرم،آسم،و...)بیشتر گرفتار میشوند. لذا باید تهاجم فرهنگی را مساله ای مهمتر از آنچه تصور می شود پنداشت و در صدد مبارزه جدی با آن برآمد.طبیعی است که اگر این مبارزه با راهبردهای علمی و عملی همراه باشد نتایج سودمندی خواهد داشت؛و گر نه آب در هاون کوبیدن خواهد بود.در این مقاله تلاش بر این است که راهبرهای علمی و کاربردی مناسبی که در این راستا می توانند سودمند باشند مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرند. یکی از مهمترین راههای مبارزه،شناخت دقیق مکانیزم شیوه های نفوذی تهاجم فرهنگی است؛زیرا که بدون شناخت دقیق،خنثی نمودن آنها امکانپذیر نخواهد بود.از راهبردهای دیگر آموزش جرات ورزی است.بسیاری از مردم در مواجهه با کارگزاران تهاجم فرهنگی،از بیان مناسب احساسات، عقاید و باورهای خود،به گونه مستقیم و دور از ملاحظات ناتوان اند؛لذا موجبات موفقیت تهاجم فرهنگی را فراهم می نمایند.جرات آموزی به این دسته از مردم،جهت مقابله با تهاجم فرهنگی راهبردی ضروری است.استفاده از«اثر تلقیحی»راهبرد دیگری است.به این طریق،همیشه می توان مردم را در مسیر مبارزه با تهاجم فرهنگی برانگیخته نگه داشت.راهبرد استفاده از«اثر تقدم و تاخر»موجب می شود که پیامهای مسوولان فرهنگی،مذهبی و سیاسی خودی بر پیامهای کارگزاران تهاجم فرهنگی غلبه کند. راهبردهای حاکم کردن ارزشهای یکسان بر همه نهادهای اجتماعی، استفاد هاز یادگیری مشاهده ای(سرمشق دهی)،آگاهی دادن به اعضای جامعه، شیوه های عملی دیگری جهت مبارزه با تهاجم فرهنگی هستند که ساز و کار هر کدام از آنها به تفصیل در اصل مقاله آمده است.در پایان،پس از نتیجه گیری، پیشنهادهایی نیز متناسب با اهداف مقاله جهت مقابله و مبارزه به تهاجم فرهنگی ارائه شده است.