اعتباریابی مدل عوامل حیاتی موفقیت در آموزش های مجازی مبتنی بر خودارزیابی و خودپیروی یادگیرنده

هدف از این مطالعه اعتباریابی مدل عوامل حیاتی موفقیت در یادگیری الکترونیک مبتنی بر خود ارزیابی و خودپیروییادگیرنده می باشد. پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی می باشد و از طرح تحقیق کمی در این پژوهش استفاده شده است. بهلحاظ روش از نوع پژوهش های توصیفی- همبستگی و روش مدلسازی معادلات ساختاری است. وجامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان که تعداد آن ها ۱۲۶۶۸ نفر در سال ۱۳۹۹ بوده است. تعداد نمونه مورد مطالعه دراین تحقیق ۳۷۵ نفر از دانشجویان این دانشگاه بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند.. جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس داده های حاصل از بخش کیفی استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیلداده ها از دو نرم افزار spss۲۰ و ۲Smart PLS استفاده شد. با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری حداقل مجذوراتجزئی به بررسی مدل مفهومی پژوهش پرداخته شده است تا با استفاده از نتایج آزمون به بررسی روابط بین متغیرهایپژوهش، بررسی برازش مدل اندازه گیری و مدل ساختاری و کیفیت مدل کلی پرداخته شود. پس از تایید برازش مدل اندازهگیری و مدل ساختاری به بررسی اثرات مستقیم متغیرهای پژوهش بر موفقیت در یادگیری الکترونیک پرداخته شده است.نتایج نشان داد که خودارزیابی و خودپیروی دارای اثرکل معنادار و مثبت بر موفقیت در یادگیری الکترونیک (P<۰/۰۵)است، بدین معنا که با افزایش خودپیروی و خودارزیابی، موفقیت در یادگیری الکترونیک افزایش خواهد یافت. بر اساس نتایجپژوهش حاضر، خود پیروی و خودارزیابی یادگیرنده از مولفه های اثر گذار در موفقیت در یادگیری الکترونیکی محسوب میشوند و مدل پیشنهادی ۸۲ درصد از واریانس موفقیت در یادگیری الکترونیک را تبیین می کند.

Keywords:

یادگیری الکترونیک , خودپیروی , خود ارزیابی , یادگیرندگان , مدلسازی معادلات ساختاری