بررسی شیوه مدیریت سیلاب در سکونتگاه های انسانی کم جمعیت (مطالعه موردی: استان زنجان، حوزه روستایی کلیسا)

توسعه ی سریع کالبدی سکونتگاه های روستایی در حاشیه ی رودخانهها و مسیل ها و اشغال بستر و حریم آن ها، در کنار عوامل اقلیمی سبب گسترش خسارات ناشی از رخداد سیلاب و مواجه گردیدن روستاها با مشکلات متعددی شده است. به گونه ای که ضرورت چاره اندیشی برای کاهش اثرات منفی پدیده ی سیل را بر پایه ی توسعه دانش و فن آوری برای فراهم آوردن امکان اعمال مدیریت کارآمد مبتنی بر این یافته ها،بیش از پیش روشن می سازد. هدف از انجام این تحقیق بررسی زوایای تجربه مدیریت سیلاب در منطقه کم جمعیت روستایی کلیسا شهرستان ماهنشان از توابع استان زنجان می باشد. نوع تحقیق مقاله حاضر، کاربردی و روش بررسی آن توصیفی - تحلیلی و پیمایشی است.نتایج پژوهش نشان می دهد در این تجربه، از فاکتورهای افزایش عرض و کاهش ضریب زبری برای افزایش ظرفیت آب گذری در محدوده بالادست رودخانه قلعه چای و کاهش خسارات احتمالی ناشی از وقوع سیل به روستا با کاهش ارتفاع آب گرفتگی، کاهش میزان رسوبات مواد حمل شده و کاهش مدت زمان استغراق انجام شده است.

Keywords:

مدیریت بحران , سکونتگاه کم جمعیت , حوضه آبریز رودخانه قلعه چای , روستای کلیسا