ارزیابی و اولویت بندی حوادث منجر به وقوع بحران در شبکه ریلی

مدیریت بحران در حال حاضر بعنوان یک بخش اساسی از مدیریت استراتژیک است. قبل از طرح ریزی هرگونه اهداف بلند مدت، مدیریت بحران برای تضمین ثبات و موفقیت مستمر در یک سازمان ضروری است. در حقیقت سازمان ها و نهادهائی که خطر مواجه با بحران در آن ها وجود داشت ، به آمادگی بیشتری جهت مقابله اصولی در برابر آن نیاز دارند. مدیریت بحران موثر نیازمند یک هماهنگی و برنامه ریزی نظام مند است ک مبتنی بر هوشیاری، حساسیت مدیریتی و یک درک خوب از اهمیت برنامه ریزی دقیق و آمادگی سازمانی می باشد. هر چند علل پیدایش دانش مدیریت بحران بر پایه حل معضلات و مشکلات بحرانی بنا گذاشت شده است، اما احاطه بر شناسایی نوع بحران و نیز بکارگیری روش های سودمند در جهت پیشگیری، کنترل و یا خنثی سازی بحران، به آسانی به دست نمی آید. به بیان دیگر بهترین گزینه برای مقابل با سوانح به خصوص سوانح ریلی، آموزش، پیشگیری و برنام ریزی برای مقابل با آن ها می باشد. پیشگیری خود بعنوان موضوعی هزینه بر و در عین حال طولانی مدت برای مقابل با بحران ها است و یک در دراز مدت صرفه اقتصادی آن بیشتر از برنامه ریزی در جهت آمادگی برای مقابل با بحران می باشد. در مرحله دوم برنامه ریزی برای مقابل با بحران بصورت جامع و تقویت مدیریت بحران و در نهایت آموزش بهترین روش برای کاهش خسارات و پیشگیری در سوانح است. این مقاله به بررسی فرآیند ارزیابی و اولویت بندی حوادث و سوانحی می پردازد که می تواند پتانسیل وقوع بحران در شبکه ریلی را دارا باشد. لذا بر اساس این نوع اولویت بندی در وقوع حوادث میتوان با آمادگی بیشتری در رویارویی با بحران های ریلی روبرو شده و آنها را تحت کنترل قرار داد.

Keywords:

مدیریت بحران , تصمیم گیری چند معیاره , تحلیل سلسله مراتبی , سوانح ریلی