بررسی تاثیر خودشیفتگی بر نیات کارآفرینی با نقش میانجی خودکارآمدی کارآفرینی و نقش تعدیلگر پیچیدگی محیطی

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خودشیفتگی بر نیات کارآفرینی با توجه به نقش خودکارآمدی کارآفرینی می باشد. این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش پژوهش ، توصیفی از نوع همبستگی و با رویکرد پیمایشی است . جامعه آماری شامل مدیران و کارشناسان شرکتهای دانش بنیان شهر یزد بوده تعداد ۱۸۹ نفر بر اساس قاعده ۵ برابری تعداد سنجه های پرسشنامه به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری در دسترس در این تحقیق مشارکت داشته اند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه استاندارد بوده و تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار ۲۲SPSS و آزمون فرضیه ها با بهرهگیری از روش مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار Smart-PLS انجام گرفته است . یافته های تحقیق گویای آن است که خودشیفتگی بر نیات کارآفرینی و خودکارآمدی کارآفرینی تاثیر معنادار و مثبتی دارد. رابطه معنادار و مثبتی بین خودکارآمدی کارآفرینی با نیات کارآفرینی وجود دارد. خودکارآمدی کارآفرینی رابطه بین خودشیفتگی با نیات کارآفرینی را میانجی گری می کند. پیچیدگی محیطی رابطه بین خودشیفتگی با خودکارآمدی کارآفرینی را تعدیل ننموده ولی رابطه بین خودشیفتگی با نیات کارآفرینی را تعدیل می کند.

Keywords:

خودشیفتگی , خودکارآمدی کارآفرینی , نیات کارآفرینی , پیچیدگی محیطی