پیش بینی تاب آوری تحصیلی بر اساس خودآگاهی هیجانی در دانش آموزان متوسطه اول

این پژوهش با هدف تعیین پیش بینی پذیری تاب آوری تحصیلی بر اساس خودآگاهی هیجانی در دانش آموزان متوسطه اول انجام گردید. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش تمامی ۷۰۰ دانش آموز متوسطه اول پایه نهم مدارس دولت ی شهرستان بابل در پاییز سال ۱۴۰۲ تشکیل داده اند. با توجه به جدول کرجسی و مورگان و با احتمال وجود پرسشنامه های ناقص ۲۵۰ نفر به روش دردسترس انتخاب گردید. در این پژوهش از دو پرسشنامه ؛ پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (۲۰۰۴) و پرسشنامه خودآگاهی هیجانی ریفی و همکاران (۲۰۰۷) استفاده شد. روش آماری پژوهش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام بوده است . یافته ها نشان داد که بین خودآگاهی هیجانی با تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان متوسطه اول رابطه مثبت معنی داری در سطح ۰۱/۰ وجود دارد. خودآگاهی هیجانی توان پیش بینی معنادار تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان متوسطه اول را دارا بود. این پژوهش تاکیدی بر نقش مولفه های هیجانی در میزان تاب آوری تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول دارد.

Keywords:

خودآگاهی هیجانی , تاب آوری تحصیلی .