اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش نوسانات خلقی و تنظیم هیجان در مبتلایان به بیماری مالتیپل اسکلروزیس

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش نوسانات خلقی و تنظیم هیجان در مبتلایان به بیماری ام اس انجام گرفت . پژوهش پیشرو نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش زنان مراجعه کننده به مراکز درمانی اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ بیمار مبتلا به ام اس با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ بیمار). پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه نیم رخ حالات خلقی برومز POMS (۱۹۸۱) و مقیاس تنظیم هیجانی EIS (۱۹۹۸) بود. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون لون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . بر طبق نتایج بدست آمده، رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش نوسانات خلقی و تنطیم هیجان در افراد مبتلا به ام اس تاثیر معناداری دارد (۰۰۱/۰. (p< بنابراین با جلسات رفتار درمانی دیالکتیک می توان نوسانات خلقی را در افراد مبتلا به ام اس کاهش و تنظیم هبجانات را در آنها بهبود بخشید و بدین طریق میتوان زمینه رشدیافتگی افراد مبتلا به ام اس را فراهم آورد.

Keywords:

ام اس , بیماری , تنظیم هیجان , خلق , رفتاردرمانی دیالکتیک