پیش بینی مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان ابتدایی با تاکید بر اثربخشی قصه درمانی

هدف این پژوهش پیش بینی مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان ابتدایی با تاکید بر اثربخشی قصه درمانی بود. روش مورد استفاده در این تحقیق نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری دانش آموزان ابتدایی شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. با توجه طرح تحقیق، تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان ابتدایی به عنوان نمونه آماری، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه استانداراد بود. برای سنجش مهارت های اجتماعی از پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت و برای سنجش خودکارآمدی از پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری میانگین، آزمون کوواریانس استفاده شد. یافته های تحقیق بعد از برگزاری کلاس های قصه گویی نشان دادند که بین گروه کنترل و آزمایش از لحاظ مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی تفاوت معنی داری وجود دارد (Sig< ۰/۰۵). یعنی قصه درمانی بر افزایش مهارت های اجتماعی و خودکارمدی دانش آموزان اثربخشی معنی داری دارد.

Keywords:

قصه درمانی , مهارت های اجتماعی , خودکارآمدی , دانش آموزان ابتدایی.