بررسی بن مایه های هرمسی در سه قله عرفانی حدیقه الحقیقه، منطق الطیر و مثنوی

هرمس(هرمتیسم) فلسفه و مذهبی است که بر اساس نوشته های هرمس «تریسمجستوس» ایجاد شده بود. ایده‎ های هرمس از قبیل روش های کنترل طبیعت، تاثیرگذاری بر ستارگان و نیرو های طبیعی بوده و این عامل، جلب توجه دانشمندان را به سحر، در ایجاد جنبه های عملی (هرمس) سبب گردیده بود. عدم هرگونه امتیاز بین صفات و اسماء در ذات باری تعالی از جمله مشارب فکری هرمس به شمار می آید. این پژوهش بن مایه های هرمسی مانند: تجلی، کیمیا، استحاله و... را در حدیقه الحقیقه سنایی، منطق الطیر عطار و مثنوی معنوی مورد بررسی قرار داده است. پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و کتابخانه ای می­باشد. یافته های پژوهش نشان داد که اندیشه های هرمسی در آثار مذکور وجود دارد و مضامینی چون: خویشتن نگری، ابن­الوقت بودن، مرگ قبل از مرگ، حراست از میراث ایران باستان و... را شامل می شود. این ویژگی ها در تعامل با عرفان اسلامی، اعتلا، جذابت و روشنگری جامعه را به همراه دارد..

Keywords:

Hermes , mysticism , Sanaei , Attar , Molavi , هرمس , اندیشه های هرمسی , عرفان , سنایی , عطار , مولوی.