سنجش کارایی آموزش مبتنی بر بازی در مدارس ابتدایی

آموزش مبتنی بر بازی رویکردی نوین در آموزش است که از بازی به عنوان ابزاری برای ارتقای یادگیری و انگیزه یادگیرندگان استفاده می کند. این رویکرد با بهرهگیری از عناصر جذاب و سرگرم کننده بازی، فرآیند یادگیری را برای یادگیرندگان لذت بخش تر و موثرتر می کند. با وجود مزایای بالقوه آموزش مبتنی بر بازی، هنوز شواهد کافی در مورد کارایی آن در مدارس ابتدایی وجود ندارد. برخی مطالعات نشان داده اند که آموزش مبتنی بر بازی می تواند بر عملکرد تحصیلی، انگیزه و مهارت های اجتماعی یادگیرندگان تاثیر مثبت داشته باشد، اما سایر مطالعات نتایج متفاوتی را نشان داده اند. با توجه به تناقضات موجود در نتایج تحقیقات، انجام پژوهش های بیشتر برای تعیین کارایی آموزش مبتنی بر بازی در مدارس ابتدایی ضروری است. این امر به مربیان، سیاست گذاران و والدین کمک می کند تا در مورد استفاده از آموزش مبتنی بر بازی در برنامه های آموزشی تصمیمات آگاهانه تری بگیرند. این مقاله به بررسی کارایی آموزش مبتنی بر بازی (آموزش مبتنی بر بازی) در مدارس ابتدایی می پردازد. در این مقاله، ابتدا به تعریف آموزش مبتنی بر بازی و مزایای بالقوه آن پرداخته می شود. سپس، به بررسی نتایج تحقیقات مختلف در مورد کارایی آموزش مبتنی بر بازی بر عملکرد تحصیلی، انگیزه و مهارت های اجتماعی یادگیرندگان می پردازد. در نهایت، با توجه به یافته های تحقیقات، پیشنهاداتی برای استفاده از آموزش مبتنی بر بازی در مدارس ابتدایی ارائه می شود.

Keywords:

آموزش مبتنی بر بازی , مدارس ابتدایی , کارایی , عملکرد تحصیلی , آموزگار , یادگیرنده