جمهوریت و اسلامیت در قانون اساسی ایران؛ حاکمیت دوگانه یا واحد
Publish place: Comparative law Research Quarterly، Vol: 22، Issue: 3
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 188
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLRM-22-3_004
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1402
Abstract:
دو رویکرد عمده در مورد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مطرح است؛ در رویکرد اول، اصول قانون اساسی، واجد ارزش واحدی نیستند بلکه برخی از اصول در جایگاه بالاتری قرار دارند و به تبع آن، سلسله مراتب حقوقی میان اصول قانون اساسی در نظر گرفته می شود. در رویکرد دوم، مجموعه اصول قانون اساسی به عنوان یک مجموعه به هم پیوسته است و اصولا تعارضی میان آن ها متصور نیست و در صورت وجود ابهام، اصل حاکمیت مردم به عنوان معیار در نظر گرفته می شود. در تقابل میان رویکردهای مذکور، دو استنباط مختلف نیز از حاکمیت مردم قابل تصور است که تحت عنوان حاکمیت دوگانه و یگانه از آن یاد می شود. بر همین اساس، میان مفهوم حاکمیت در قانون اساسی (دوگانه یا واحد) و برخورداری مردم از حق تعیین سرنوشت ( کامل یا محدود) رابطه معناداری وجود دارد. سوال اصلی تحقیق این است که قانونگذار اساسی کدام مفهوم از حاکمیت (دوگانه یا واحد) را مورد شناسایی قرار داده است؟ پذیرش هر یک از دو رویکرد، چه تاثیری بر حق تعیین سرنوشت مردم دارد؟
Keywords:
Sovereignty , legitimacy , constitution , Islamism , Republicanism , حاکمیت , مشروعیت , قانون اساسی , اسلامیت , جمهوریت.
Authors
علیرضا دبیرنیا
Assistant Professor of Public Law, Qom University, Qom, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :