بررسی نقش عامل های شخصیتی در پیش بینی تحول اخلاقی و میزان نوع دوستی

هدف پژوهش حاضر پیش­بینی تحول اخلاقی و میزان نوعدوستی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی براساس عامل­های شخصیتی بود. به این منظور ۲۰۸ نفر (۸۸ پسر و ۱۲۰ دختر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه محقق اردبیلی به روش نمونه­گیری تصادفی نسبتی، انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه­های جمعیت شناختی، پنج عامل شخصیتی (NEO-FFI) و پرسشنامه­های تحول اخلاقی و نوعدوستی «ما»، استفاده شد. داده­ها به کمک نرم­افزار SPSS۱۷ و با استفاده از شاخص­های آمار توصیفی و رگرسیون همزمان، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که که از بین پنج عامل شخصیتی دو بعد روان­رنجور خویی (به طور منفی) و انعطاف­پذیری (به طور مثبت) سهم معنی­داری در پیش­بینی تحول اخلاقی دارند، و در ادامه نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که که از بین پنج عامل شخصیتی تنها بعد وجدانی بودن قادر به پیش­بینی میزان نوع دوستی دانشجویان می­باشد.

Keywords:

عوامل شخصیتی , تحول اخلاقی , نوع دوستی