تآثیر خودآموزی کلامی بر بهبود علایم مرضی کودکان مبتلا به اختلال سلوک

هدف این تحقیق بررسی تآثیر آموزش خودآموزی کلامی بر علایم مرضی کودکان مبتلا به اختلال سلوک بود. به عبارتی دسترسی به این مساله که آیا آموزش خودآموزی کلامی می­تواند در بهبود علایم مرضی کودکان مبتلا به اختلال سلوک تآثیر مثبتی داشته باشد یا خیر، هدفی بود که پژوهش به قصد دستیابی به آنها انجام پذیرفت. روش این پژوهش از نوع طرح نیمه تجربی (نیمه آزمایشی) بود که در آن نمونه­ای شامل ۲۰ نفر از دانش­آموزان مبتلا به اختلال سلوک از مدارس شهر تبریزانتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. در فرایند طرح، گروه آزمایشی در مدت ۱۰ جلسه تحت آموزش خودآموزی کلامی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله­ای در یافت نکرد. نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس یک طرفه، نشان داد که گروه آزمایشی در پایان نسبت به گروه کنترل از بهبود قابل توجهی در علایم مرضی اختلال سلوک برخوردار است. به عبارت دیگر کاربرد و آموزش خودآموزی کلامی موجببهبود معنی­دار نشانه­های مرضی دانش­آموزان دارای اختلال سلوک شده بود.

Keywords:

علایم مرضی اختلال سلوک , خودآموزی کلامی