تحلیل تطبیقی شهرهای ایران با تاکید بر شهر دوستدار کودک (مورد پژوهی: کلانشهرهای تهران و اصفهان)

کودکان به عنوان بخشی از جامعه بشری نسل آینده هر کشوری را شکل داده اند و تعامل کودک با محیط پیرامون نیازمند رشد جسمانی و ذهنی اوست. بنابراین توجه به محیطی که باعث رشد ذهنی و جسمانی کودک شود حائز اهمیت است. به منظور بررسی محیط مناسب برای کودکان ابتکار شهر دوستدار کودک مورد توجه قرار گرفته است. هدف کلی این پژوهش ارتقای وضعیت دو شهر از منظر شهر دوستدار کودک و شناسایی شاخص های مناسب شهر دوستدار کودک و مقایسه تطبیقی در دو کلانشهر تهران و اصفهان است. روش پژوهش توسعه ای و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، بررسی های میدانی و مصاحبه بوده است نتایج ارزیابی نشان می دهد در مقایسه دو شهر تهران و اصفهان از نظر شاخص های مورد بررسی (اجتماعی و کالبدی، اقتصادی، زیست محیطی، مدیریت شهری و اوقات فراغت) شهر تهران در متغیر ایمنی و حفاظت و شهر اصفهان در متغیر مشارکت و شهروندی دارای سطح مطلوبند. هر چند تهران در سایر شاخص ها در مقایسه با اصفهان در وضعیت مناسبتری قرار دارد ولی به طور کلی هر دو شهر از نظر شاخص های استاندارد فاصله دارند.

Keywords:

شهر دوستدار کودک , کلانشهر تهران , کلانشهر اصفهان , آزمون یو من-ویتنی