زیرساخت شاعرانه آواز شجریان با تکیه بر شعر قاصدک

ادبیات و موسیقی ارتباطی تنگاتنگ و تکمیلی با یکدیگر دارند. در اجرا، شعر زیرساخت ذهن و زبان موسیقی است و پیوندی استوار با آن دارد. درحقیقت آنچه را که آواها و سازها به کمک اصوات بیان می کنند، واژگان به­صورت ملموس تر برای ما روشن می کنند. در این پژوهش بینارشته ای، القاگری آواها به سبب تکرار صامت ها و مصوت ها براساس دیدگاه موریس گرامون و به روش توصیفی­ تحلیلی بیان شده است. محور جانشینی واژگان با توجه به نظریه گرامون، زوایای القای معنا و تاثیرگذاری شعر و تاثیر شعر و موسیقی بر یکدیگر را نشان می دهد که براساس معرفی نمونه های موسیقی آوازی و به ­خصوص «قاصدک» اخوان ثالث با اجرای شجریان، ارزیابی شده است. دستگاه های آوازی در موسیقی ایرانی، دارای مشخصات خاص خود و بیان­کننده حالات مختلفی هستند. آهنگساز و خواننده باید با توجه به مفهوم و محتوای اشعار برگزیده، به انتخاب دستگاه و گوشه های آوازی متناسب با آن بپردازند. این پژوهش به این نتیجه منتهی شد که آواها و کلام، با خاصیت روشنی، درخشانی و تیرگی، در انتقال دو گفتمان امید اندک و یاس غالب، موفق بوده­اند و آوا، رنگ احساس موسیقی و سازها را انتخاب می کند و سبب تاثیرگذاری بیشتر و ماندگارترشدن شعر و آثار موسیقایی می شود.

Keywords:

موریس گرامون" , شعر" , موسیقی" , شجریان" , دستگاه آوازی" , " , قاصدک"