آثار تنش های شوری و خشکی بر روی جوانه زنی دو گیاه مرتعی Agropyron desertrum و Agropyron elongatum

اثر غلظت های مختلف محلول خشکی وشوری بر جوانه زنی دو گونه Agropyronelongatum و Agropyrondesertrum تحت آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. برای اعمال تنش خشکی و شوری به ترتیب، نه سطح پتانسیل اسمزی از مانیتول (تیمار شاهد، ۲ بار، ۴ بار، ۶ بار، ۸ بار، ۱۰ بار، ۱۲ بار، ۱۴ بار و ۱۶ بار) و هفت سطح شوری از NaCl (تیمار شاهد، ۲ بار، ۴ بار، ۸ بار، ۱۶ بار، ۳۳ بار و ۶۴ بار) با ۳ تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش شوری و خشکی کلیه صفات جوانه زنی (طول ریشه چه، طول ساقه چه، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، وزن ریشه چه و ساقه چه، بنیه بذر و ضریب آلومتری) کاهش می یابند. نتایج تجزیه واریانس تنش شوری نشان داد که گونه Agropyron desertrum با داشتن ۱۰۰ درصد جوانه زنی، بیشترین درصد و همچنین با داشتن ۰۹/۶ سانتی متر بیشترین طول ریشه چه را در تیمار شاهد داشت. مقایسه میانگین داده ها در بین تیمارهای مورد آزمایش برای تنش خشکی نشان داد که گونه Agropyron elongatum با داشتن ۵۳/۴ سانتی متر ریشه چه و ۵۰۶/۴ سانتی متر ساقه چه، بیشترین طول ریشه چه و ساقه چه را در تیمار شاهد دارا بود. گونه Agropyron elongatum تا حداکثر غلظت شوری و خشکی مقاومت بیشتری از خود نشان داد. در نتیجه با توجه به نتایج کلی حاصل از این تحقیق می توان گفت در مرحله جوانه زنی، از نظر مقاومت و تحمل به شرایط دشوار شوری و خشکی گونه Agropyron elongatum، گونه مقاوم تری نسبت به گونه Agropyrondesertrum می باشد.

Keywords:

جوانه زنی بذر , مانیتول , تنش شوری , تنش خشکی