بررسی قابلیت های کارآفرینی و میزان اثربخشی نظام آموزشی بر افزایش آن در دانشجویان دانشگاه پیام نور

یکی از اهداف مهم نظام آموزش عالی کشور، پرورش نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز جامعه است. با توجه به روند افزایش جمعیت و تقاضا برای ورود به دانشگاه­ها و موسسات آموزش عالی از یک سو و مشکلات اقتصادی دولت از سوی دیگر، مساله «کارآفرینی» اهمیت ویژه ای یافته است. در این راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی و ارزیابی قابلیت­های کارآفرینی (ریسک پذیری، انگیزه پیشرفت، کنترل درونی، میل به استقلال و خلاقیت) دانشجویان دانشگاه پیام نور شکل گرفته است. در این مطالعه از ۴۵۰ نفر از دانشجویان این دانشگاه در تهران خواسته شد تا به سوالات پرسش­نامه­ای با ضریب آلفای کرونباخ ۸۹/۰ و شیوه لیکرت پاسخ گویند. نتایج مطالعه نشان می­دهد که میان خلاقیت و استقلال­طلبی دانشجویان و تمایل آن­ها به کارآفرینی رابطه معناداری وجود دارد؛ ریسک پذیری در دانشجویان مرد بیشتر از دانشجویان زن و در مقابل کانون کنترل درونی و استقلال طلبی در دانشجویان زن به طور معنا داری از دانشجویان مرد بیشتر است. انگیزه پیشرفت، کانون کنترل درونی و استقلال­طلبی در دانشجویان علوم پایه و مهندسی به طور معنا داری بیشتر از دانشجویان علوم انسانی و خلاقیت در دانشجویان غیر شاغل به طور معنا داری بیشتر از دانشجویان شاغل است. کانون کنترل درونی و انگیزه پیشرفت در دانشجویانی که دوره آموزشی کارآفرینی گذرانده اند به طور معناداری بیشتر از دانشجویانی است که دوره آموزشی کارآفرینی را نگذرانده اند و فعالیت­های آموزشی دانشگاه با مولفه­های خلاقیت و انگیزه پیشرفت مرتبط است. 

Keywords:

دانشگاه پیام نور , کارآفرینی , ریسک پذیری , انگیزه پیشرفت , کنترل درونی , میل به استقلال و خلاقیت