پیش بینی بهزیستی روانشناختی براساس تاب آوری و مثبت اندیشی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کنندگی تاب آوری و مثبت اندیشی در بهزیستی روانشناختی دانشجویان بود. این پژوهش از نوع پژوهش توصیفی برمبنای همبستگی بود. جامعه مورد پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه های هرمزگان بود که تعداد ۴۱۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. روش پژوهش از نوع پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی، تاب آوری، مثبت اندیشی مورد استفاده قرار گرفت و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری بین بهزیستی روانشناختی و تاب آوری و مثبت اندیشی وجود دارد. همچنین تاب آوری و مثبت اندیشی توانایی پیش بینی بهزیستی روانشناختی در دانشجویان را دارند. توان پیش بینی مثبت اندیشی بالاتر بود.

Keywords:

تاب آوری , مثبت اندیشی , بهزیستی روانشناختی , دانشجویان