مدل سازی معادلات ساختاری فرهنگ ایمنی بر توانایی انجام کار با نقش میانجی تاب آوری (مطالعه موردی )

امروزه با توسعه تکنولوژی های مختلف و حضور پرنقش نیروی انسانی درمحیط کار به موضوعپراهمیت بهداشت. ایمنی و محیط زیست که تاثیر بسزایی در بهبود توانایی انجام کار کارکنان داردتوجه جدی شده است و از سویی افزایش تاب آوری کارکنان می تواذد برای متغیرها تاثیر مثبتداشته باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف مدل سازی معادلات ساختاری فرهنگ ایمنی بر توانایی انجامکار با نقش میانجی تاب آوری (مطالعه موردی) انجام شد. این مطالعه از نظرهدف کاربردی و باتوجه به توصیف آماری وضعیت متغیر های تحقیق و نیز بررسی روابط بین آن ها روش تحقیق ازنوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کارکنان فولاد اکسینخوزستان بودند که به روش تصادفی ساده ۱۷۰ نفر انتخاب ومورد آزمون قرار گرفت. دراینپژوهش از پرسشنامه فرهنگ ایمنی شارون کلاک (۲۰۰۶) پرسشنامه توانایی انجام کار ورکولن وهمکاران (۲۰۰۱) و تاب آوری کارنر-دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها باروش همبستگی انجام شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد مدل ساختاری فرهنگ ایمنی بر توانایی انجامکار با نقش میانجی تاب آوری کارکنان شرکت فولاد اکسین خوزستان از برازش کافی برخورداربود. با توجه به میانگین فرهنگ ایمنی وضعیت فرهنگ ایمنی کارکنان شرکت فولاد اکسینخوزستان از حد متوسط بالاتر و در حد مطلوب بود. با توجه به میانگین توانایی انجام کار، وضعیتتوانایی انجام کار کارکنان شرکت فولاد اکسین خوزستان در حد متوسط بود و با توجه به میانگینتاب آوری کارکنان وضعیت تاب آوری کارکنان شرکت فولاد اکسین خوزستان از حد متوسط پایین تربود. تاثیرمتغیر فرهنگ ایمنی بر توانایی انجام کار برابر ۰/۰ ۳۸ فرهنگ ایمنی بر تاب آوری برابر۰.۵ بود. رابطه غیرمستقیم فرهنگ ایمنی بر توانایی انجام کار با نقش میانجی تاب آوری کارکنانشرکت فولاد اکسین خوزستان معنادار نبود. می توان گفت با بهبود فرهنگ ایمنی، توانایی انجام کاربا توجه به تاثیرتاب اوری افزایش می یابد.

Keywords:

فرهنگ ایمنی , توانایی انجام کار , تاب آوری