نقش واژه شناسی در حل شبهات قرآنی(بررسی موردی واژه های «یطیقونه»، «ترائب»، «صبی»)

بررسی شبهات مطرح شده علیه قرآن نشان می دهد که منشا و محور بسیاری از مباحث ادبی به ویژه نوع واژه شناسی کلمات قرآن است، از این رو مقاله حاضر در صدد است با بررسی چند شبهه ای که محور آنها واژه شناسی است، با روش توصیف و تحلیل بر ضرورت تحقیق در مباحث زبانی و واژه-شناسی قرآنی و بهره گیری از قواعد صحیح و متقن واژه شناسی برای تفسیر قرآن و پاسخ به شبهات تاکید کند. در این تحقیق به دست آمد که منشا شبهه سه روز بودن روزه ماه رمضان، ناسازگاری آفرینش انسان از ترکیب آب جهنده صلب مرد و میان سینه زن، با کشفیات علمی و شبهه ناسازگری سخن گفتن عیسی (ع) در گهواره با منابع مسیحی ریشه در عدم شناخت صحیح معنای واژگان: «یطیقونه» و «ایاما معدودات» در آیه ۱۸۴ بقره، «ترائب» در آیه ۷ طارق و «صبی» در آیه ۲۴ مریم بوده است و می توان با تکیه به منابع لغوی معتبر، بهره گرفتن از خود قرآن و گزینش معنای موافق با حقایق علمی و تاریخی این واژگان از میان معانی متعدد و مختلفشان به شبهات یاد شده پاسخ داد.

Keywords:

کلیدواژه: شبهات قرآنی , واژه شناسی , قواعد واژه شناسی قرآنی , روش نقد شبهات