تاثیر قصه گویی مجازی بر خودکارآمدی دانش آموزان پسر پایه سوم مقطع ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر قصه گویی مجازی (در برنامه های واتساپ و شاد) بر خودکارآمدی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی۹۹-۱۳۹۸ می پردازد. روش تحقیق، از نوع مطالعات آزمایشی (پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل) و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی ناحیه سه آموزش و پرورش شهر مشهد می باشد که در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه آماری شامل ۴۰ نفر از دانش آموزانی بود که بر اساس نتایچ پیش آزمون واجد شرایط ورود به پژوهش بوده اند و به شیوه تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری گروه آزمودنی و گروه کنترل(شاهد) جایگزین شده و گروه آزمودنی مورد مداخله متغیر مستقل(قصه گویی مجازی) قرار گرفتند.مداخله قصه گویی مجازی برای گروه آزمودنی انجام شد، درصورتی که برای گروه کنترل قصه ها به صورت عامیانه گفته می شد. قبل و بعد از اجرای آزمایش پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایش و گواه صورت گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (SEQ-C) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون واریانس مختلط تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش قصه گویی مجازی بر اساس مدل پاول-الدر تاثیر معنی داری(۰۵/۰

خودکارآمدی دانش آموز پسر مقطع سوم ابتدایی شهر مشهد دارد.

Keywords:

قصه گویی , خودکارآمدی , دانش آموز.