پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه و نقش
خانواده در
تربیت کودکان انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی انتخاب شده است. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. برای واژه تربیت، تعریف های گوناگونی ارائه شده و پژوهشگران از چند زاویه به آن نگریسته اند. برخی از دید فلسفی به آن نگریسته و برخی دیگر از زاویه روان شناسانه یا جامعه شناسی یا اخلاقی، به آن پرداخته اند. در تعریفی کلی،
تربیت عبارت از فراهم آوردن زمینه برای پرورش استعدادهای درونی هر موجود و به فعلیت رساندن امکانات بالقوه در درون اوست.
تربیت مقوله ای گسترده و دارای ابعاد فراوانی است و دارای اهمیت و جایگاه ویژه ای می باشد. هدف از
تربیت در نگاه دین عبارت است از رشد الهی، طهارت، حیات طیبه، عبادت، تقوی، قرب، رضوان، تزکیه و تهذیب، اصلاح رابطه انسان با خودش ، طبیعت ، جامعه ، تاریخ و و همین مطالب را می توان در اندیشه دانشمندان مسلمان و یا معتقد به ادیان الهی دید. نتایج بیانگر آن است که از نظر
تربیت خانواده کلاس اول زندگی و پرورش کودک است . طفل مبانی زندگی را در آنجا فرا می گیرد و خوب و بد امور را از آن جا می آموزد . و این امر تا حدی است که کفر و ایمان کودک را هم شامل میشود . میتوان گفت کودک از آنجا درس کفر یا درس ایمان می گیرد. زندگی خانوادگی مقدمه ای برای ورود به زندگی اجتماعی و انجام وظایف عمومی است و اهمیت آن تردید ناپذیر است .
خانواده خوب بهترین آموزشگاه است ، آموزشگاهی که کودک در آن لبخند و قهر ، درستی و خوش خلقی ، خودداری و بردباری ، تعادل و تکامل ، وظیفه شناسی و خدمت ، مسولیت و اخلاق می آموزد.