استفاده از فناوری در برنامه ریزی درسی برای افزایش امکانات آموزشی دانش آموزان با نیازهای ویژه

این تحقیق با هدف ارزیابی تاثیر استفاده از فناوری در برنامه ریزی درسی برای دانش آموزان با نیازهای ویژه صورت گرفته است. این تاثیرات بر امکانات آموزشی و یادگیری این گروه از دانش آموزان تمرکز دارد. روش پژوهش از نوع پیمایشی و آمیخته با رویکرد کمی و کیفی استفاده کرده و از تحلیل داده های کمی تا کیفی به منظور بهره گیری جامع از نتایج تحقیق استفاده می نماید. جامعه مورد بررسی این تحقیق دانش آموزان با نیازهای ویژه در مدارس است، و نمونه آماری از این جامعه توسط روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. این روش نمونه گیری به طور تصادفی از دانش آموزان با نیازهای ویژه جهت حاصل کردن نمونه ای متنوع و نمایان از این گروه در تحقیقات انجام گرفته است. در ادامه تحقیق، داده ها از طریق پرسشنامه ها و مصاحبه ها جمع آوری شده و سپس توسط روش های تحلیل آماری بررسی می شوند. نتایج این تحلیل ها به نقد و ارزیابی تاثیرات مثبت یا منفی فناوری در برنامه ریزی درسی بر دانش آموزان با نیازهای ویژه خواهد پرداخت. در نهایت، از این تحقیق نتایجی گرفته و نتیجه گیری های مرتبط با بهبود امکانات آموزشی و یادگیری این گروه از دانش آموزان ارائه خواهد شد.

Keywords:

استفاده از فناوری , برنامه ریزی درسی , دانش آموزان با نیازهای ویژه , آموزش , نتایج , ارزیابی تاثیرات