ارتباط بین شادکامی و فعالیت های فوق برنامه در بین دانش آموزان دبیرستانی شهر مریوان

هدف: این مطالعه با هدف پر کردن شکاف دانشی از رابطه بین فعالیت های فوق برنامه و شادکامی در دانش آموزان دبیرستانی و واریانس بهزیستی در بین انواع مدارس و جنسیت انجام شد. روش ها: با استفاده از یک پیمایش میدانی مقطعی، داده های ۳۳۸ دانش آموز دبیرستانی مدارس مختلط، پسرانه و دخترانه به دست آمد. مقیاس بهزیستی ذهنی وارویک-ادینبورگ برای اندازه گیری بهزیستی استفاده شد. از آنالیز واریانس، آزمون t و مطالعه همبستگی استفاده شد. یافته ها: از بین دانش آموزان، ۰/۳۲ درصد از بهزیستی پایین، ۲/۶۶ درصد از بهزیستی متوسط و تنها ۸/۱ درصد از بهزیستی بالا برخوردار بودند. تفاوت آماری معنی داری در میانگین نمرات شادکامی بین انواع مدارس از طریق آنالیز واریانس مشاهده شد. آزمون t مستقل نشان می دهد که بهزیستی ذهنی در پسران بیشتر از دختران است. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که فعالیت های فوق برنامه می تواند به طور قابل توجهی بر بهزیستی ذهنی تاثیر مثبت بگذارد. مدارس پسرانه دارای میانگین نمره رفاه به طور قابل توجهی بالاتر از انواع مدارس هستند. علاوه بر این، تفاوت های جنسیتی در بهزیستی ذهنی نیاز به کاوش بیشتر با متغیرهای اضافی دارد.

Keywords:

شادکامی , بهزیستی ذهنی , فعالیت های فوق برنامه , سلامت روان , روانشناسی مثبت گرا.