فناوری اطلاعات و ارتباطات امروزه به صورت یک پدیده قدرتمند و تاثیرگذار بر زندگی فرد و جامعه جایگاه خاص و مهمی را در آموزش عالی و متوسطه به خود اختصاص داده است. دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم دنیایی است که هر روزه بیش از پیش از فناوری زایا و پویا بهره می جوید و الزاما هر اندیشمندی را به شناخت اهمیت و ضرورت فهم درست فناوری و مفاهیم آن و لزوم کسب عمیق قابلیت ها و مهارت های لازم برای استفاده بهینه از آن رهنمون می سازد. آنچه در جامعه اطلاعاتی به خصوص در بخش آموزش مورد تاکید است صرف سرمایه گذاری و کاربرد سخت افزاری و نرم افزاری فناوری های نو و استفاده از آن برای انبار کردن اطلاعات نیست بلکه مساله مهم و اساسی توانمندسازی فراگیران برای رسیدن به مهارت خودرهبری در یادگیری است.نظام آموزشی و پژوهشی در ایران برای ایجاد جایگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات در سیستم خود نیاز به بررسی نیازسنجی این فناوری در تعاملات زیرساخت های خود دارد و به بیان دیگر برای تشخیص جایگاه فناوری اطلاعات و ارتباطات در نظام آموزشی کشور باید بتوان نقش آن را در توسعه کمی و کیفی حوزه آموزش و پژوهش کشور شناسایی و تبیین کرد البته نباید انتظار نتایج خارق العاده ای در کوتاه مدت از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش متوسطه و عالی داشته باشیم.