تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی و عملکرد خانواده در زنان سرپرست خانوار

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی و عملکرد خانواده زنان سرپرست خانوار انجام شده است. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان سرپرست خانوار شهر ورامین در سال هزارو سیصذ نود چهاربودند، که از میان آنان ۴۰ زن  سرپرست خانوار با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه (هر گروه ۲۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۷۰ دقیقه ای تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفت اما گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. پرسش نامه های خودکارآمدی و عملکرد خانواده در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری و به کمک نرم افزار SPSS۱۹ موردتجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: نتایج نشان داد که بین گروه آموزش و گروه کنترل در متغیرهای خودکارآمدی و عملکرد خانواده تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر آموزش مهارت های زندگی باعث بهبود معنادار خودکارآمدی و عملکرد خانواده در زنان سرپرست خانوار شده است (P< ۰/۰۱). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود از روش آموزش مهارت های زندگی برای بهبود خودکارآمدی و عملکرد خانواده زنان سرپرست خانوار استفاده شود.

Keywords:

Life Skills , Self-Efficacy , Family Function , Women Headed Households , مهارت های زندگی , خودکارآمدی , عملکرد خانواده , زنان سرپرست خانوار