حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی در زنان متقاضی طلاق

مقدمه: این پژوهش با هدف شناخت رابطه حمایت اجتماعی با سازگاری زناشویی در بین زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری شهرستان پاوه انجام شده است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنانی است که از ابتدای سال هزار و سیصدو نود و سه به منظور تقاضای طلاق به دادگستری شهرستان پاوه مراجعه نموده اند و پرونده طلاق آنان تا زمان انجام پژوهش (آذرماه هزاروسیصد نودوچهار) در دادگستری شهرستان پاوه در جریان بوده است. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تمام شماری هفتاد و دو نفر برآورد گردید. در این مطالعه از پرسشنامه های حمایت اجتماعی فیلیپس و سازگاری زناشویی اسپانیر استفاده شده است. اعتبار و روایی پرسشنامه ها با بهره گیری از روش همبستگیبه ترتیب  ۰/۹۰ و ۰/۹۶به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها  نیز با بهره گیری از نرم افزار SPSS۱۸ و  از آزمون های آماری پیرسون، اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام گردیده است. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد، رابطه معنادار مثبتی بین حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی وجود دارد و حمایت اجتماعی بیست و سه درصد از تغییرات واریانس سازگاری زناشویی را پیش بینی می کند. از بین متغیر های دموگرافیک، تحصیلات و درآمد با حمایت اجتماعی رابطه معنادار مثبت داشته است. همچنین بین سن ازدواج، مدت زندگی مشترک، تعداد فرزند و درآمد همسر با سازگاری زناشویی ارتباط معنادار مثبت و بین تحصیلات و درآمد با سازگاری زناشویی ارتباط معنادار منفی وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه به سیاست گذاران و متخصصین حرفه ای در حوزه مددکاری اجتماعی کار با زنان و خانواده ها را پیشنهاد می کند که در برنامه ریزی سیاست اجتماعی و مداخلات مرتبط در حوزه سلامت به نقش حمایت اجتماعی در سازگاری زناشویی توجه نموده و از آن استفاده نمایند.

Keywords:

Social Support , Dyadic Adjustment , Women , Divorce , حمایت اجتماعی , سازگاری زناشویی , زنان , طلاق