اثربخشی مددکاری گروهی بر کیفیت زندگی مددجویان مصرف کننده مواد

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مددکاری گروهی در آموزش مدیریت استرس به روش شناختی-رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی مددجویان مصرف کننده مواد مددسرای خاوران تهران بوده است. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی به صورت اجرای پیش آزمون-پس آزمون بر روی دو گروه (آزمایش وکنترل) همراه با پیگیری دو ماهه انجام شد. در این پژوهش پنجاه نفر از افراد مصرف کننده مواد که در نیمه دوم سال ۱۳۹۵ در مددسرای خاوران تهران مقیم بودند به صورت در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (بیست و پنج نفر) و شاهد (بیست و پنج نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت پانزده جلسه تحت درمان مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری قرار گرفت و گروه شاهد درمان خاصی را دریافت نکرد. همه افراد شرکت کننده در پژوهش در آغاز، پایان و دو ماه بعد از پایان درمان پرسشنامه کیفیت زندگی SF۳۶ را تکمیل کردند.برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس با اندازه های تکراری استفاده شده است. نتایج: نتایج تحلیل آزمون کوواریانس بین دو گروه در مرحله پس آزمون در چند بعد کیفیت زندگی شامل عملکرد جسمانی، محدودیت نقش جسمی، درد بدنی، سلامت عمومی، سرزندگی، عملکرد اجتماعی و سلامت روان تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس با اندازه های تکراری در مرحله پیگیری حاکی از تفاوت معنادار بین دو بعد درد بدنی و سلامت عمومی بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که مداخله مورد نظر برکیفیت زندگی افراد مورد پژوهش موثر واقع شده است لذا می توان در این راستا از این مدل استفاده نمود.

Keywords:

Stress Management , Quality of Life , Drug Consumer , مدیریت استرس , کیفیت زندگی , مصرف کننده مواد